احیای زیستی لاستیک بازیافتی و اثر آن بر خواص مکانیکی لاستیک ولکانش شده نو

امروزه به­ دلیل مسائل زیست­ محیطی، احیای لاستیک و تایر اهمیت زیادی پیدا کرده ­است. روش­ های مختلفی برای بازیابی یا گوگردزدایی از لاستیک وجود دارد.  از  روش­ هایی که در آن گوگردزدایی از لاستیک بدون تخریب ساختار پلیمری آن، انجام می­ شود، روش ­های زیستی است. در این پژوهش، قابلیت و امکان استفاده از باکتری گرمادوست اکسنده گوگرد، اسیدیانوس بریرلی، برای این منظور مطالعه شد. برای سم ­زدایی، ابتدا پودر لاستیک فرسوده با حلال­ های آلی شسته شد. سپس، در شرایط بهینه که برای رشد مناسب میکروارگانیسم به کمک نرم ­افزار معین شده بود، فرایند گوگردزدایی از لاستیک در دو راکتور زیستی یکی حاوی میکروارگانیسم و دیگری با شرایط یکسان ولی فاقد میکروارگانیسم انجام شد. برای حصول اطمینان از انجام فرایند گوگردزدایی، از پودر حاصل از زیست­ عمل ­آوری در راکتور، طیف زیرقرمز تبدیل فوریه و تصاویر میکروسکوپ الکترونی تهیه شد. نتایج این آزمون­ ها حاکی از وجود تغییرات سطحی در پودر لاستیک و کاهش پیوندهای گوگردی بود. نمونه ­های حاصل از راکتورهای زیستی، با و بدون وجود باکتری و نیز پودر لاستیک فرایند نشده، با لاستیک استیرن بوتادی­ ان نو آمیزه ­سازی ­شد. خواص کششی و استحکام آمیزه­ های پخت شده با آزمون کشش تک جهتی و نیز برهم­ کنش­ های پودر با ماتریس لاستیکی، با آزمون دینامیکی- مکانیکی- گرمایی بررسی شد. اگرچه اثر میکروارگانیسم در افزایش برهم­ کنش پودر لاستیک اصلاح شده و ماتریس لاستیکی نو با تحلیل دینامیکی- مکانیکی- گرمایی مشاهده شد. اما بهبود قابل توجهی در خواص مکانیکی آمیزه­ های حاوی پودر اصلاح شده به­ وسیله اسیدیانوس بریرلی نسبت به سایر نمونه­ ها دیده نشد. کم ­بودن مقدار گوگرد، پیوند شیمیایی گوگرد در لاستیک و عدم قابلیت اسیدیانوس بریرلی در شکست پیوندهای شیمیایی می تواند از دلایل بازیابی ناکافی ­باشد.